Invoering

Bladerdeegdruk en zeefdruk zijn twee verschillende drukmethoden die voornamelijk in de textiel- en mode-industrie worden gebruikt. Hoewel ze enkele overeenkomsten delen, hebben ze verschillende kenmerken en toepassingen. In deze uitleg onderzoeken we de verschillen tussen de twee printmethoden, waarbij aspecten aan bod komen zoals technologie, stofcompatibiliteit, printkwaliteit, duurzaamheid en meer.

1. Technologie:

Bladerdeegprint: Bladerdeegprinttechnologie omvat het toepassen van warmte en druk om inkt op de stof over te brengen, wat resulteert in een verhoogde, driedimensionale afdruk. Het wordt vaak gebruikt voor het printen op polyester en andere synthetische vezels. Het proces omvat door warmte geactiveerde inkten, die uitzetten en zich hechten aan de stof wanneer ze worden blootgesteld aan hitte en druk.

Zeefdruk: Zeefdruk, ook wel zeefdruk genoemd, is een handmatig of geautomatiseerd proces waarbij inkt door een gaaszeef op de stof wordt geleid. Het wordt vaak gebruikt voor het bedrukken van katoen, polyester en andere natuurlijke en synthetische vezels. Het proces omvat het maken van een stencil op een gaasscherm, waardoor inkt alleen in het gewenste patroon doorlaat.

2. Inkttoepassing:

Puff print: Bij Puff Print wordt de inkt aangebracht met een rakel of roller, die de inkt door een gaas op de stof duwt. Hierdoor ontstaat een verhoogd, driedimensionaal effect op de stof.

Zeefdruk: Bij zeefdruk wordt de inkt ook door een gaaszeef geduwd, maar wordt deze gelijkmatiger aangebracht en ontstaat er geen reliëfeffect. In plaats daarvan creëert het een plat, tweedimensionaal ontwerp op de stof.

3. Sjabloon:

Puff print: Bij Puff Print is een dikker, duurzamer stencil nodig om de druk van de rakel of roller te weerstaan ​​die de inkt door het gaasscherm duwt. Dit stencil is meestal gemaakt van materialen zoals mylar of polyester, die bestand zijn tegen de druk en slijtage van herhaald gebruik.

Zeefdruk: Voor zeefdruk is een dunner, flexibeler sjabloon nodig, dat meestal is gemaakt van materialen zoals zijde of polyestergaas. Dit maakt ingewikkeldere ontwerpen en meer controle over de inkttoepassing mogelijk.

4. Inkttype:

Puff print: Bij Puff Print wordt doorgaans een plastisol-inkt gebruikt, een soort plastic inkt met een zachte, rubberachtige textuur. Deze inkt kan zich aanpassen aan het verhoogde oppervlak van de stof, waardoor een gladde, gelijkmatige afwerking ontstaat.

Zeefdruk: Zeefdruk maakt gebruik van inkt op waterbasis, die vloeibaarder is en nauwkeuriger op stof kan worden gedrukt.

5. Proces:

Puff print: Puff Print is een handgemaakte techniek waarbij gebruik wordt gemaakt van een speciaal gereedschap, een puffer of spons, om inkt op een substraat aan te brengen. De puffer wordt in een inktcontainer gedompeld, die op waterbasis of op oplosmiddelbasis kan zijn, en vervolgens op het materiaal gedrukt. De inkt wordt geabsorbeerd door de vezels van de stof, waardoor een verhoogd 3D-effect ontstaat. Puff Printing vereist bekwame ambachtslieden die de hoeveelheid inkt en druk kunnen controleren om consistente en gedetailleerde ontwerpen te creëren.

Zeefdruk: Zeefdruk daarentegen is een meer geïndustrialiseerde methode waarbij een stencil wordt gebruikt om inkt op een substraat over te brengen. Het stencil is gemaakt van een fijnmazig gaas dat is bedekt met een lichtgevoelige emulsie. Het ontwerp wordt op het scherm getekend met behulp van een speciale film, een stencilmaster genaamd. Het scherm wordt vervolgens blootgesteld aan licht, waardoor de emulsie waar het ontwerp wordt getekend, hard wordt. De zeef wordt vervolgens uitgewassen, waarbij een vast gebied achterblijft waar de emulsie was uitgehard. Hierdoor ontstaat er een negatief beeld van het ontwerp op het scherm. Vervolgens wordt inkt door de open delen van het scherm op het substraat gedrukt, waardoor een positief beeld van het ontwerp ontstaat. Zeefdruk kan machinaal of met de hand worden gedaan, afhankelijk van de complexiteit van het ontwerp en het gewenste resultaat.